Dag 11 (11 april 2011)

Eigenlijk kon je wel spreken van twee geslaagde vluchten. Zeker omdat de eerste vlucht een nachtvlucht was en op een mooie tijd vertrok kon er voldoende geslapen worden.

Kort na het opstijgen kwam meteen de rijdende bar. Keus genoeg: whisky, wodka, raki, wijn, bier. Ik hield het bij een flesje rode wijn. Eentje, want veel alcohol is nooit goed op 11 kilometer hoogte. Mijn buurman had meer dorst. Wijn, bier en bij het ontbijt nog een biertje. Dat feest ging helaas niet door. Bij het ontbijt werd geen bier geserveerd. Ik schatte de man in als een Rus, gezien zijn accent en stevige lichaamsbouw. Helaas was hij bij het eerste wijntje al meteen macho af, want het goedje vloog over het tafeltje heen. Hij wist zich geen raad met de vlek op zijn Puma-shirt.

Tweemaal werd er eten geserveerd op weg naar Istanbul. Eerst avondeten. Dat bestond uit vis en aardappelpuree. 's Ochtends vroeg kregen we ontbijt met onder andere roerei. Het smaakte prima.

We vlogen een andere route dan op de heenweg. Nu over Mongolië en delen van wie het weet mag het zeggen. Ik ken de topografie niet van die landen. Op de heenweg vlogen we veel meer zuidelijk ter hoogte van Iran, Afghanistan en India.

Iets later dan gepland landde het vliegtuig in Istanbul. Daar was het 2,5 uur wachten en door naar Düsseldorf. Ook een prima vlucht. Wel met een veel kleiner vliegtuig en minder comfort. We kregen nogmaals een ontbijt en diverse drankjes.

Ongeveer hetzelfde vliegtuig als dat naar Düsseldorf vloog

Bij aankomst in Düsseldorf duurde het even voordat ik door de douane was. Er stond een rij. Uiteindelijk tas van de band en naar buiten. Grote verrassing toen ik bij de auto kwam, want hij stond er nog. Ik had het beest toch maar mooi gratis weggezet op 100 meter van de eigenlijke parking omdat de goedkope parking vol was. Zelfs alle ruiten waren nog heel. Ik was niet de enige die dat deed, want bij vertrek zag ik al her en der bagagetrolleys staan. Slimmeriken die Duitsers! Zelfs de auto die een week geleden achter mij stond, bevond zich daar nu nog.

Na twee vluchten van in totaal zo'n 13.000 kilometer de auto in, starten en rijden.

Ik kijk terug op een geslaagde vakantie die zeker voor herhaling vatbaar is. Iedereen bedankt voor het meelezen en tot de volgende keer.

Dag 10 (10 april 2011)

Vandaag moest er maar eens uitgeslapen worden. Niet te lang. Tot 10.00 uur en toen was het welletjes. Deze laatste dag wilde ik nog wat zien.

Na het douchen ging ik nog één keer ontbijten bij de Indiër. Een omelet op geroosterd brood met een koffie en het smaakte weer prima.

In de Chung King Mansions deed ik wat inkopen. Hong Kong winkelparadijs en ik had deze dagen nog niks gekocht. Het werden nu twee SD-kaartjes voor totaal ongeveer 7 euro. Het kostte wat moeite om kwaliteit te vinden. Veel kopieën van echte merken en hele slechte chips erop. Een van de verkopers wist zelfs zeker dat een SD-kaart en een memory stick pro hetzelfde waren. Nee, vriend, mij besodemieter je niet. Flapdrol! Aan mij ging hij daarom niks verdienen deze dag.

Nathan Road, de straat van het hostel

Om 12.00 uur moest ik uit het hostel. Bagage in de hal gezet en de deur uit voor nog een mooie dag.

Ik bezocht vanochtend nog een keer de Avenue of The Stars. Die had ik gisteravond al gezien, maar nu om foto's te maken. Bekende filmsterren uit Hong Kong hadden er hun eigen ster op de grond. Er stonden wat standbeelden van een regisseursstoel, cameraman en zelfs Bruce Lee was vertegenwoordigd. De sterretjes van met name Jackie Chan en Bruce Lee waren ook zeer populair. Al die anderen werden alleen door de Aziaten gefotografeerd omdat wij die in de Westerse wereld nauwelijks kennen.

Bruce Lee op de Avenue of The Stars

Ster met handafdruk en handtekening van
Jackie Chan

De Avenue of The Stars loopt parallel aan de skyline van Central. Daarom ook een heel mooi uitzicht vanaf dat punt.

Visser op de Avenue of The Stars

Avenue of The Stars

Skyline van Central

Hierna even terug naar de Chung King Mansions voor de laatste curry bij Ali Baba. Deze keer lamscurry met een chapati (pannekoekje) en wat groente. Voortreffelijk en weer 100 % halal. Met een vriendelijk 'Thank you, boss' nam de kokkin afscheid van mij. Ze wist alleen niet dat ze me komende tijd niet meer ging zien.

Ik liep nog een keer noordwaarts richting een park met een stop bij een winkel voor het kopen van een tasje voor de netbook. Leuke prijs van zo'n 3 euro.

Straat nabij Kowloon Park

Overal gigantische drukte

Uiteindelijk kwam ik uit bij Kowloon Park, dichtbij het hostel. Best groot en ik had het nog niet eens gezien de afgelopen dagen terwijl het zo dichtbij lag. Zeer mooi opgezet met vijvers, planten en een volière met tropische vogels. Zelfs een openluchtzwembad ontbrak niet. Vanaf een brug kon je foto's maken van het zwembad. Moest je alleen niet proberen want ze hadden een dame ingehuurd die de hele dag mensen daarop moest aanspreken. Geen foto's dus. Het was erg druk in het park. Met name dames uit de Filipijnen waren in groten getale aanwezig. Zij hadden weer een vrije dag en benutten deze om te picknicken. Ook het lokale geboefte had zich er verzameld.

Kowloon Park

Flamingo's in Kowloon Park

Drukte in Kowloon Park

Mooie groene tuinen van Kowloon Park

De wandeling ging verder noordwaarts richting Yau Ma Tei. Weer verbaasde ik me over de levendige buurt. Een en al gezelligheid en een relaxte sfeer. Ik nam bij een kraampje een opgeleukte ijsthee. De dame was zo blij dat ik hem wilde proeven. Ze sprongen met drie man zowat een gat in de lucht. 'Thank you, thank you, you like?' Ik deze buurt lagen een aantal markten. Ook die had ik nog niet gezien afgelopen tijd. In Hong Kong raak je gewoon niet uitgekeken.

Omaatje met kromme rug trekt kar

Markt nabij Yau Ma Tei

Slager

Vis in fietsmand

Veel honger had ik deze middag niet. Waarschijnlijk door het benauwde weer, want de zon scheen volop bij zo'n 27 graden. In het vliegtuig zou er toch eten worden geserveerd. Het bleef daarom bij een puddinggebakje

Puddinggebakje

Tegen zessen naar de Chung King Mansions voor de laatste inkopen. Nog een cameratas gekocht voor amper 3,50 euro en de laatste centen omgewisseld. Niet voor euro's maar voor US dollars genomen. Alvast voor komende vakantie in de zomer. Daarna de bagage gepakt en op naar de bushalte richting vliegveld.

Het was al donker en dus leek het wel een lichtjestour met bus A21. Eerst een half uur door de stad en later nog bijna 30 minuten over de snelweg. Toch een flink eind buiten de stad dus.

Op het vliegveld aangekomen checkte ik in, door de douane inclusief stempel (de 14e al) en bij een van de winkels kocht ik twee plattegronden. Een van Hong Kong en een van Shenzhen in China. Samen nog geen vier euro en kwaliteit. Gigantisch groot is het vliegveld van Hong Kong. Heel veel winkels, restaurants. Vervoer naar de terminals via een monorail. Zelfs gratis draadloos internet. Tot nu toe alleen op de luchthaven van Porto meegemaakt.

Overzicht van alle stempels (1)

Overzicht van alle stempels (2)

Om 23.05 uur vertrok het vliegtuig naar Istanbul.

Dag 9 (9 april 2011)

9.00 Uur. De wekker ging. Opstaan. Geen tijd te verliezen! In deze stad was nog zo veel moois te zien. Slapen zou maar tijdverspilling zijn. Ook al kostte het erg veel moeite om een paar uur achter elkaar te slapen. Kwam met name door de benauwde lucht. Ik probeerde het al een keer met een blikje San Miguel (hier het hipste biermerk van het moment) en gisteren met Guinness, maar het mocht niet baten.

Bij de Pakistaan nuttigde ik weer een ontbijt. Een lekkere omelet met twee sneetjes brood. Mijnheer had geen toaster, dus het werd zacht brood. Daarna verliet ik de Chung King Mansions en ging nog een espresso halen bij McDonald's. Dat was om wakker te worden.

Hoofdingang Chung King Mansions

Toen begon het avontuur weer. Eerst naar metrostation Diamond Hill (9 haltes verderop). Vervolgens overstappen op buslijn 92 naar Sai Kung, een vissersdorp. De busreis duurde een half uur en ging via de groene heuvels. Ik nam plaats boven voorin. Leuk voor het uitzicht maar bij elke bocht vloog je zowat van de stoel. Ook een afrader voor mensen met lange benen. Gelukkig hebben de meeste Aziaten daar geen last van. Bij het busstation moesten we eruit.

Bus 92 in Sai Kung

Sai Kung bleek geen verkeerde keus. Een van de mooiste plekjes in heel Hong Kong zelfs. Dit dorp leefde vooral van vishandel zo bleek. Vanuit bootjes werd van alles verkocht. Ook in restaurants en winkeltjes stikte het van de vis. Je mocht alles zelf uitkiezen. De vissen lagen levend in bakken zodat ze vers konden worden geserveerd. Ik nam een portie fish and chips. Dat was weinig bijzonders. In Engeland serveren ze hem beter.

Vissersbootjes

Winkelstraatje in Sai Kung

Fish and chips met geprakte erwten

Verse vis in alle soorten en maten

Vishandel vanuit de boot

Na het eten maakte ik een mooie wandeling tot het eind van de boulevard. Daar lag een klein strandje waar gesurfd werd. Opvallend in dit dorp was het kristalheldere blauw-groene water.

Boulevard Sai Kung

Mooi uitzicht op de nabijgelegen heuvels

Surfer

Het leek me wel mooi om iets meer van de regio te zien. Overal waar je keek zag je eilandjes. Niet verwonderlijk want Hong Kong bestaat uit 235 eilandjes. Veel daarvan zijn onbewoond. Diverse bootjes voeren naar de verschillende eilandjes. Er was totaal geen duidelijkheid waar ze heen gingen en allemaal hanteerden ze andere prijzen. Maar goed, als diverse mensen op een boot springen en allemaal 30 HKD betalen, dan geldt dat ook voor mij. Veel vragen kon niet, want men sprak nauwelijks Engels. De dame kende één woord: tuwai. Ze bedoelde hiermee 'two way', dus een retourtje. Voor bedragen hebben ze een oplossing. Die geven ze op een calculator weer. Uitspreken lukt ze niet. De boottrip bleek een prima keus. We voeren naar Kiu Tsui Chau, ook wel Sharp Island genoemd. Slechts 10 minuten verwijderd van Sai Kung. Je kon het zo zien liggen.

Passagiersbootje naar Kiu Tsui Chau

Zicht op eiland vanaf de boot

Dit eiland bleek erg mooi te zijn. Ongerepte strandjes en mooi helder water. Via een pad met steentjes kon je naar een ander, kleiner eilandje lopen. Daarvoor moesten wel de schoenen uit en de broekspijpen omhoog om niet nat te worden. Het viel nog niet mee. Geen pretje om met blote voeten over stenen en schelpen te lopen, maar iedereen deed het.

Strand van Kiu Tsui Chau

Met de voeten in het water

Pad met steentjes en schelpen

Op het andere eiland lag een natuurgebiedje met wandelpad. Ook hiervandaan was het uitzicht weer erg mooi. Ongerepte natuur en zicht op nog veel meer eilanden.

Uitzicht vanaf het kleinere eiland

De weg terug ging sneller. Inmiddels was het laagtij en stonden de stenen droog. Schoenen aan dus en iets sneller lopen. Toen ik een bootje zag aanmeren, nam ik dat terug.

De boot terug naar Sai Kung

Bij aankomst in Sai Kung bezocht ik nog een buurt met goedkope restaurantjes. Erg lekkere spiesjes hadden ze daar. Ik nam er een bij een Thaise barbecuespecialist: een kipsaté met satésaus en een stokje gehaktballetjes. Leuk ook om te vragen wat het allemaal is. Hun Engels klinkt heel schattig: fiesjbol, mietbol, joe want spajsie? Daar kun je dan geen nee meer tegen zeggen.

Steegje met restaurants

Laat genoeg inmiddels en daarom terug naar Kowloon. Eerst weer de bus. Die nam ik op de bushalte aan de Fuk Man Road. Ja, af en toe zijn de straatnamen lachwekkend. Een half uur later de metro en zo kreeg ik mijn Octopuscard tenminste op. Ik besloot nog een keer Mong Kok te bezoeken. Nu bij avond. Het was er drukker dan gisteren overdag. Van de geur van eten kreeg ik weer honger. Dus maar een stokje gehaktballetjes en een bakje zuignapjes van inktvis in pikante saus. Allemaal voor nog geen euro per stuk en kwaliteit. Zelfs al zou je er ziek van willen worden, dan lukt je dat niet. Het spul wordt zo heet geserveerd dat alle bacteriën wel weg moeten zijn. Alleen bij de inktvis waren ze vergeten alle zand eraf te spoelen, maar dat was ook wel eens lekker.

Mong Kok in de avond

Verlichte reclame in Mong Kok

Vanuit Mong Kok was het een rechte weg naar het hostel. Voor aankomst sloeg ik nog een keer rechtsaf voor een mangosap en een kokossapje (slechts HKD 7 per stuk). Van dit weer kreeg je dorst. We hadden toch ruim 25 graden met een hoge luchtvochtigheid en veel zon.

Na de sapjes liep ik weer de levendige Chung King Mansions binnen. Deze keer moest ik twee beurten wachten op de lift. Deze liften zijn net een komische theatershow. Elke keer stapt er minimaal een persoon te veel in en gaat het ding piepen en dus niet omhoog. Het duurt van even voordat de boosdoener zich realiseert dat hij toch moet uitstappen en wachten op de volgende rit. Sommigen stappen uit en dan weer heel langzaam naar binnen in de hoop dat de lift niet gaat piepen, maar daar trapt de lift niet in. Wanneer de schoonmaker zich in de lift begeeft en op elke verdieping de vuilnisbakken leegt duurt het weer langer. Om te voorkomen dat de lift wegloopt, zet hij een stok tussen de deur en daarmee duurt het nog langer. Wat er in de lift gebeurt is door iedereen beneden te zien want er hangt bij elke lift een scherm met webcambeelden uit de lift.

In de kamer werkte ik het verslag en de foto's bij. Raampje open en genieten van af en toe wat geschreeuw op de binnenplaats. Ook gooit er regelmatig iemand wat huisraad naar beneden en dat klinkt als muziek.

Na tienen volgde er nog een wandeling door Tsim Sha Tsui (de wijk van het hostel). Deze keer de Avenue of The Stars, een soort Hollywood Boulevard met tegels van bekende filmsterren uit Hong Kong. Het was er zelfs druk zo laat op de avond. Vanaf de promenade had je een geweldig uitzicht over de skyline van Central Hong Kong.

Dag 8 (8 april 2011)

De dag begon met een ontbijt bij de Pakistaan. Deze keer een geroosterd stuk witbrood met gevulde omelet en een koffie. Smaakte prima en maar 16 HKD.

Ik nam de metro naar een station drie haltes verderop. Kreeg er zelfs nog geld bij. HKD 6 extra. Af en toe staan er namelijk apparaatjes waar je de kaart over kunt laten glijden en dan krijg je zomaar een gratis ritje of extra saldo. Je vindt ze soms in winkelcentra en ook gisteren op de boot stond er een. Dat zou bij ons natuurlijk vragen zijn om misbruik. Hier werkt dat gewoon. Ik stapte uit bij halte Mong Kok waar men net de markt aan het opzetten was.

Opzetten van de Ladies' Market in Mong Kok

Volgens het Guinnnes Book of Records is dit het dichtstbevolkte gebied ter wereld. Er wonen 130.000 mensen per vierkante kilometer! Iedereen kan zich dus nu wel voorstellen wat voor een levendig geheel dit zou moeten zijn. Dat was het ook. Gigantisch druk en ontzettend lawaaierig. Overal mensen, auto's, taxi's, bussen. Duizenden winkeltjes en eetgelegenheden lagen er op een hoopje. Geen wonder dat men hier zo'n schrik heeft voor ziektes en epidemieën. Men wordt overal in Hong Kong opgeroepen om handen te wassen of te desinfecteren. Niet spugen op de grond en uitkijken met niezen.

Een van de vele markten in Mong Kok

Slager in een steegje

Ik begon op de ladies' market. Een markt met voornamelijk spulletjes voor vrouwen. Al lopend en af en toe etend en drinkend kwam ik weer op een andere markt uit aan de overkant van de grote Nathan Road. Weer hetzelfde circus. Ongelooflijk druk. Zoiets kunnen wij ons bijna niet voorstellen.

Drukte op de Ladies'  Market

Bij diverse kraampjes nam ik verschillende lekkernijen tot mij: visballetjes in pikante saus en pittige gehaktballetjes aan een stokje. Ook aan drankjes ontbrak het hier niet. Ik kocht een kokosmelksapje (bijzonder mild) en later nog een bamboesapje (erg zoet). Veel eet- en drinkgelegenheden zijn ketens die op meerdere plekken zitten. Ze maken gebruik van grappige namen en schattige logo's. Alles heeft in dit deel van de wereld een zeer hoge aaibaarheidsfactor. Het moet vooral lief zijn. Zelfs de mensen die er wonen. Altijd vriendelijk en met een glimlach. Dat kennen wij in Europa niet. Ze proberen je zo goed als mogelijk te helpen, ook al spreekt vrijwel niemand Engels. Ze kennen een paar getallen en dat wat op het menu staat, maar dat is meer omdat ernaast de vertaling in het Kantonees wordt weergegeven.

Visballetjes in pikante saus

Pikante gehaktballetjes

Straat in Mong Kok

Al die drukte werd vermoeiend. Toch maar eens verder dus en weer de metro in. Nu 5 haltes richting noorden. Het was weer gigantisch druk in de ondergrondse. Een lange rij mensen die allemaal dezelfde kant uitgingen. Heel toevallig moest ik daar ook net zijn.

Bij Sha Tin stapte ik uit voor een bezoek aan een tempel op de Po Fook heuvel. Compleet met boeddha's, wierook en herdenkingsruimtes voor de doden. Eigenlijk stond er een bezoek aan het Ten Thousand Buddha's Monastery op de planning, gelegen achter deze tempel. Dit is een tempel met 13.000 Boeddhabeeldjes. Helaas was het toeganspad vanaf de Po Fook tempel dicht. Achteraf bleek er een ander pad te zijn, maar daar kwam ik pas in het hotel achter.

Po Fook Tempel

Boeddha's bij de Po Fook Tempel

Uitzicht op 10.000 Buddha's Monastery

Tegen zessen naar beneden. Of toch niet? Nee, eerst een korte wandeling over een pad naar boven. Dacht dat daar wat moois te zien zou zijn. Op een beetje skyline na bleek er niets te zijn. Ik had geen zin meer om verder omhoog te lopen.

Skyline vanaf wandelpad

Beneden aan de heuvel lag het dorpje Pai Tau dat bestond uit Chinese huizen en traditionele winkeltjes en restaurantjes. Totaal anders dan de moderne gebouwen een paar meter verderop.

Pai Tau Village

Toen had ik zin in een koffie en dus op naar McCafé. De koffiebalie van McDonald's, nabij Jordan Street. Het werd een dubbele espresso. Die had ik nodig.

Na dit powershot was er weer genoeg energie voor nog twee uurtjes. Nogmaals liep ik over de naastgelegen avondmarkt van Temple Street. Veel kraampjes gekeken, maar alleen een kalender van Hong Kong gekocht. Eentje met elke maand een andere mooie foto en op de pagina eronder de maanden van 2011. Volgend jaar zou hij dus als wisselposter kunnen dienen in mijn flat. Er was een optreden van mensen die volledig in de Heer waren, compleet met speeches en dans. Hierna kreeg ik weer honger. Gekozen voor twee kipspiezen op de gezellige terrassen van de avondmarkt. Heerlijk mals kipvlees met pikante saus.

Religieus optreden bij Temple Street

Terrassen Temple Street

Nu maar eens richting hostel. Ik kon het niet laten om weer een aantal foto's te maken van de indrukwekkende verlichte borden. Om het af te maken volgde er nog een mangosapje. Genoeg voor vandaag. Morgen weer een dag. Dan de stranden van de New Territories. Even weg van de drukte.

Overdreven verlichte reclameborden op de
Chung King Mansions