Dag 9 (9 april 2011)

9.00 Uur. De wekker ging. Opstaan. Geen tijd te verliezen! In deze stad was nog zo veel moois te zien. Slapen zou maar tijdverspilling zijn. Ook al kostte het erg veel moeite om een paar uur achter elkaar te slapen. Kwam met name door de benauwde lucht. Ik probeerde het al een keer met een blikje San Miguel (hier het hipste biermerk van het moment) en gisteren met Guinness, maar het mocht niet baten.

Bij de Pakistaan nuttigde ik weer een ontbijt. Een lekkere omelet met twee sneetjes brood. Mijnheer had geen toaster, dus het werd zacht brood. Daarna verliet ik de Chung King Mansions en ging nog een espresso halen bij McDonald's. Dat was om wakker te worden.

Hoofdingang Chung King Mansions

Toen begon het avontuur weer. Eerst naar metrostation Diamond Hill (9 haltes verderop). Vervolgens overstappen op buslijn 92 naar Sai Kung, een vissersdorp. De busreis duurde een half uur en ging via de groene heuvels. Ik nam plaats boven voorin. Leuk voor het uitzicht maar bij elke bocht vloog je zowat van de stoel. Ook een afrader voor mensen met lange benen. Gelukkig hebben de meeste Aziaten daar geen last van. Bij het busstation moesten we eruit.

Bus 92 in Sai Kung

Sai Kung bleek geen verkeerde keus. Een van de mooiste plekjes in heel Hong Kong zelfs. Dit dorp leefde vooral van vishandel zo bleek. Vanuit bootjes werd van alles verkocht. Ook in restaurants en winkeltjes stikte het van de vis. Je mocht alles zelf uitkiezen. De vissen lagen levend in bakken zodat ze vers konden worden geserveerd. Ik nam een portie fish and chips. Dat was weinig bijzonders. In Engeland serveren ze hem beter.

Vissersbootjes

Winkelstraatje in Sai Kung

Fish and chips met geprakte erwten

Verse vis in alle soorten en maten

Vishandel vanuit de boot

Na het eten maakte ik een mooie wandeling tot het eind van de boulevard. Daar lag een klein strandje waar gesurfd werd. Opvallend in dit dorp was het kristalheldere blauw-groene water.

Boulevard Sai Kung

Mooi uitzicht op de nabijgelegen heuvels

Surfer

Het leek me wel mooi om iets meer van de regio te zien. Overal waar je keek zag je eilandjes. Niet verwonderlijk want Hong Kong bestaat uit 235 eilandjes. Veel daarvan zijn onbewoond. Diverse bootjes voeren naar de verschillende eilandjes. Er was totaal geen duidelijkheid waar ze heen gingen en allemaal hanteerden ze andere prijzen. Maar goed, als diverse mensen op een boot springen en allemaal 30 HKD betalen, dan geldt dat ook voor mij. Veel vragen kon niet, want men sprak nauwelijks Engels. De dame kende één woord: tuwai. Ze bedoelde hiermee 'two way', dus een retourtje. Voor bedragen hebben ze een oplossing. Die geven ze op een calculator weer. Uitspreken lukt ze niet. De boottrip bleek een prima keus. We voeren naar Kiu Tsui Chau, ook wel Sharp Island genoemd. Slechts 10 minuten verwijderd van Sai Kung. Je kon het zo zien liggen.

Passagiersbootje naar Kiu Tsui Chau

Zicht op eiland vanaf de boot

Dit eiland bleek erg mooi te zijn. Ongerepte strandjes en mooi helder water. Via een pad met steentjes kon je naar een ander, kleiner eilandje lopen. Daarvoor moesten wel de schoenen uit en de broekspijpen omhoog om niet nat te worden. Het viel nog niet mee. Geen pretje om met blote voeten over stenen en schelpen te lopen, maar iedereen deed het.

Strand van Kiu Tsui Chau

Met de voeten in het water

Pad met steentjes en schelpen

Op het andere eiland lag een natuurgebiedje met wandelpad. Ook hiervandaan was het uitzicht weer erg mooi. Ongerepte natuur en zicht op nog veel meer eilanden.

Uitzicht vanaf het kleinere eiland

De weg terug ging sneller. Inmiddels was het laagtij en stonden de stenen droog. Schoenen aan dus en iets sneller lopen. Toen ik een bootje zag aanmeren, nam ik dat terug.

De boot terug naar Sai Kung

Bij aankomst in Sai Kung bezocht ik nog een buurt met goedkope restaurantjes. Erg lekkere spiesjes hadden ze daar. Ik nam er een bij een Thaise barbecuespecialist: een kipsaté met satésaus en een stokje gehaktballetjes. Leuk ook om te vragen wat het allemaal is. Hun Engels klinkt heel schattig: fiesjbol, mietbol, joe want spajsie? Daar kun je dan geen nee meer tegen zeggen.

Steegje met restaurants

Laat genoeg inmiddels en daarom terug naar Kowloon. Eerst weer de bus. Die nam ik op de bushalte aan de Fuk Man Road. Ja, af en toe zijn de straatnamen lachwekkend. Een half uur later de metro en zo kreeg ik mijn Octopuscard tenminste op. Ik besloot nog een keer Mong Kok te bezoeken. Nu bij avond. Het was er drukker dan gisteren overdag. Van de geur van eten kreeg ik weer honger. Dus maar een stokje gehaktballetjes en een bakje zuignapjes van inktvis in pikante saus. Allemaal voor nog geen euro per stuk en kwaliteit. Zelfs al zou je er ziek van willen worden, dan lukt je dat niet. Het spul wordt zo heet geserveerd dat alle bacteriën wel weg moeten zijn. Alleen bij de inktvis waren ze vergeten alle zand eraf te spoelen, maar dat was ook wel eens lekker.

Mong Kok in de avond

Verlichte reclame in Mong Kok

Vanuit Mong Kok was het een rechte weg naar het hostel. Voor aankomst sloeg ik nog een keer rechtsaf voor een mangosap en een kokossapje (slechts HKD 7 per stuk). Van dit weer kreeg je dorst. We hadden toch ruim 25 graden met een hoge luchtvochtigheid en veel zon.

Na de sapjes liep ik weer de levendige Chung King Mansions binnen. Deze keer moest ik twee beurten wachten op de lift. Deze liften zijn net een komische theatershow. Elke keer stapt er minimaal een persoon te veel in en gaat het ding piepen en dus niet omhoog. Het duurt van even voordat de boosdoener zich realiseert dat hij toch moet uitstappen en wachten op de volgende rit. Sommigen stappen uit en dan weer heel langzaam naar binnen in de hoop dat de lift niet gaat piepen, maar daar trapt de lift niet in. Wanneer de schoonmaker zich in de lift begeeft en op elke verdieping de vuilnisbakken leegt duurt het weer langer. Om te voorkomen dat de lift wegloopt, zet hij een stok tussen de deur en daarmee duurt het nog langer. Wat er in de lift gebeurt is door iedereen beneden te zien want er hangt bij elke lift een scherm met webcambeelden uit de lift.

In de kamer werkte ik het verslag en de foto's bij. Raampje open en genieten van af en toe wat geschreeuw op de binnenplaats. Ook gooit er regelmatig iemand wat huisraad naar beneden en dat klinkt als muziek.

Na tienen volgde er nog een wandeling door Tsim Sha Tsui (de wijk van het hostel). Deze keer de Avenue of The Stars, een soort Hollywood Boulevard met tegels van bekende filmsterren uit Hong Kong. Het was er zelfs druk zo laat op de avond. Vanaf de promenade had je een geweldig uitzicht over de skyline van Central Hong Kong.