Dag 6 (6 april 2011)

Vanochtend werd er niet gedoucht na het opstaan. Er zouden vandaag vanaf 9.00 uur werkzaamheden aan de waterleiding plaatsvinden. Mag ook weleens in zo'n oud gebouw. In de jaren '90 is zelfs ooit een week de stroom en het water afgesloten geweest omdat het systeem totaal verrot was.

Ik begon met een ontbijt bij McDonald's. Deze keer geen Indiase pannenkoekjes. Geen zin in. Gewoon een sausage/egg mcmuffin. Voldoende calorieën om de ochtend mee door te komen.

Vandaag zou ik op excursie gaan naar Shenzhen in China. Volgens de Engelse Wikipedia wonen er 9 miljoen mensen in de agglomeratie en volgens de Nederlandse 14 miljoen. Laten we het dus maar op 11,5 miljoen houden. Daarmee is de agglomeratie groter dan Hong Kong!

Op naar het metrostation en met een overstap kwam ik ongeveer drie kwartier later aan in Lo Wu, het grensstation. Totale afstand zo'n 38 kilometer. Eerst Hong Kong uit. Kaartje uit het paspoort inleveren, stempel in paspoort en ik was officieel uitgecheckt. Door het niemandsland met taxfree shops naar China. Daar moest eerst een kaartje ingevuld worden met persoonlijke gegevens en vervolgens mocht ik door naar de visumbalie. Ook die moesten weer een formuliertje hebben. 160 Hong Kong dollar gepakt en ik wilde betalen. 'Nee', zei mevrouw, 'dat kan alleen met de Chinese yuan betaald worden'. Nou, zo stond het niet op internet, maar goed. Mevrouw had daar een oplossing voor. Heel toevallig was er buiten de ruimte een wisselkantoor. Daar kon gewisseld worden. 205 Hong Kong dollar kostte het om die 160 yuan te krijgen. Een koers die wat aan de hoge kant lag. Dat betaald en een bonnetje gekregen. En het geld? Dat kreeg ik niet. Met het bonnetje mocht ik naar de visumbalie. Met een Logitech webcam werd er een foto van me gemaakt en daarna plakte een dame aan de balie ernaast een sticker in mijn paspoort. Weer een balie verder kon het visum opgehaald worden. Wat wij met één man personeel klaarspelen, deden zij met drie. Paspoort aan de immigratiebeambte gegeven, keek 10 seconden lang of ik het wel was en gaf me twee stempels. Klaar. Ik zat in China!

Uitzicht op Shenzhen vanaf het grensstation in China

Eerst het welbekende winkelcentrum aan de grens. Zeer veel winkeltjes met nog meer verkoopgrage Chinezen. Ik heb het bij één riem gehouden. Volgens de verkoper echt leer, maar ik heb mijn twijfels. Het kostte me tien minuten onderhandelen om hem voor 5 euro mee te krijgen. Nog te veel natuurlijk, maar voor minder gaat het toch niet weg. Winst zal en moet er gemaakt worden. Dit winkelcentrum hield ik uiteindelijk snel voor gezien.

Drukte nabij het trein- en busstation

Ik liep een stuk verder om iets te eten te halen. Kon alleen met Chinees geld betaald worden en dus gauw 4 euro gewisseld. Ik hield er zelfs nog een aan over in Chinese valuta als souvenir. Redelijk pikante kip met rijst en wat groente werd het menu. Dit bij een Chinese keten, dus minder kans op gekke ziektes. Ik kreeg er een glas lekkere ijsthee bij.  Het was geen bijzondere maaltijd, maar voldoende voor de rest van de dag.

Rijst met kip en een ijsthee

En nu? Was dit het dan? Even had ik mijn twijfels over deze stad. Toch liep ik eens verder en een goede 10 minuten later zat ik toch zomaar in downtown wereldstad Shenzhen. Man, wat een metropool. Taxi's reden af en aan en tussen al dat verkeer ook nog brommertjes en auto's. Dit was het zakencentrum. In eerste instantie leek er weinig verschil met Hong Kong. Alleen dat ze hier rechts reden in plaats van links.

Downtown Shenzhen

Verkeersdrukte vanaf voetgangersviaduct

Iets verderop lag het winkelcentrum. Heel veel winkelstraten en overdekte passages met megaveel winkels en een drukte om helemaal gek van te worden. Alleen al met mensen kijken zou je een hele dag kunnen vullen. Het stikte er van de McDonald's, Kfc's en andere Amerikaans uitziende winkels en restaurants. China is totaal veramerikaniseerd. In niets leek het op het arme land van tv. De een was nog hipper gekleed dan de ander. De vrouwen al helemaal.

Winkelcentrum in downtown

Vuilnisman in het winkelgebied

Moderne, netjes uitziende winkelpromenade

Was het dan allemaal luxe hier? Het bleek van niet. Net buiten het moderne winkelgebied sloeg de armoede toe. De bekende, ranzige vlees- en groentekramen. Men verkocht er levende kippen. Die werden zo met 5 stuks levend in een zak gestopt. Vooraan op de markt kon je hun kop eraf laten hakken. Deed me denken aan een markt die ik ooit in Marokko bezocht. Er lagen levende schildpadden in bakken, vogels en ook een heleboel andere handelswaar was voorhanden. Prachtig om te zien. Op straat stikte het van mensen met karren, brommertjes en fietsers. Flink toeteren was hun levensmotto. Zo had ik me China voorgesteld.

Brommers die vaak als taxi dienen

Levensmiddelenmarkt

Terug in de tijd net buiten het moderne stadscentrum

Opvallend in deze stad was de aanwezigheid van de vele politieagenten. Politie reed met auto's, maar ook op de fiets (inclusief rood en blauw zwaailicht). Soms parkeerden ze gewoon de fiets op de stoep als waarschuwing. Andere keren zat er een agent op een hoge stellage. Net zoals in Baywatch op het strand alleen hadden ze dan geen zwembroek aan, maar een uniform. Ook aan militairen ontbrak het niet. Alles werd goed in de gaten gehouden, hoewel ik niet het idee had dat het voor de mensen storend was. Ze leefden er gewoon mee. Ik zag agenten ook weinig actie ondernemen. Ok, één keer werd met vier man politie een zwerver weggejaagd. Drie man sommeerden hem op te sodemieteren en een ander legde het op film vast met zijn handycam. Het nut hiervan ontging me een beetje.

Oom agent regelde het verkeer

Nog een keer terug naar het moderne winkelgebied. Een heleboel foto's gemaakt, mensen gekeken en toen langzaam terug. Het begon al donker te worden. Laat zat dus.

Modern plein in winkelgebied

Subtropisch ogend plein

Weer het hele immigratie- en douanecircus, op het visumgedeelte na dan. Stelde allemaal niet veel voor. Geen enkele beambte zei er iets. Drie stempels later zat ik in Hong Kong en nam de trein terug naar het hostel.

Paspoort vol met stempels plus visum

Beneden in het gebouw bij mijn favoriete Indiër nog iets gegeten. Lamscurry met twee pannekoekjes. Er was wat onenigheid over de prijs. Op het bord stond 30 HKD maar hij wilde 35 hebben. Z'n anderen Indiase maat ging zich ermee bemoeien en verzekerde hem ervan dat het toch echt 30 was. Ik kreeg na een paar minuten mijn eten en zij maakten nog een tijdlang ruzie over wat nou de echte prijs was. Er kwam nog een mijnheer de tent binnen om te vragen naar een kopje warm water. Scheen ook te kunnen. Kostte 1 HKD. Dit vulde hij met zijn eigen zakje chocomelpoeder. Af en toe is het echt een bananenrepubliek hier.

In het hostel weer het dagelijkse ritueel van foto's kopiëren, bewerken, uploaden en verslagje typen. Bij elkaar best veel werk. Elke dag zo'n anderhalf uur. Je wilt natuurlijk wel een kwaliteitsproduct afleveren.

Hierna de dagelijkse avondwandeling. Met inmiddels 7 stempels en een sticker in mijn paspoort later sloot ik de dag af. Morgen Macau en dus weer een paar stempels.